Σκέψεις στην ρίζα μιας γιγάντιας φασολιάς

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγοράκι που τον έλεγαν Τζακ. Σε λίγο καιρό ο Τζακ επρόκειτο να ανέβει την πρώτη του γιγάντια φασολιά.

Είχε ήδη αγοράσει την καινούρια του τσάντα, και είχε φρεσκοκουρέψει τα μαλλιά του. Οι περισσότεροι φίλοι του Τζακ από την γειτονιά σκαρφάλωναν σχεδόν κάθε μέρα στην γιγάντια φασολιά από πέρσι κι όλας. 

Για τον μικρό Τζακ ομως θα ήταν η πρώτη φορά γι αυτό είχε και μεγάλη αγωνία , την ίδια μεγάλη αγωνία βεβαία ,είχε και η μαμά του.

Νωρίς το επόμενο πρωί, η μαμά έφερε τον μικρό Τζάκ στην ρίζα της γιγάντιας φασολιάς.

Του μίλησε με λόγια ενθαρρυντικά για τα καινούρια που θα συναντούσε πάνω στην φασολιά, πόσο όμορφα θα περνούσε εκεί πάνω και πόσο καλός και γλυκός θα ήταν ο Γίγαντας του.

Τον διαβεβαίωσε μάλιστα ότι θα ερχόταν να τον πάρει η ίδια αμέσως μόλις θα τελείωνε την δουλειά της .

Έτσι όπως στεκόντουσαν και οι δύο τους ακίνητοι, κρατημένοι χέρι με χέρι και κοιτούσαν την γιγάντια φασολιά που έφτανε ως πάνω στα σύννεφα, του Τζακ του φανηκε πολύ μεγαλύτερη από την πρώτη φορά που την είχε δει.

Ήταν τότε που η μαμά του του την έδειξε στο δρόμο για την αγορά, την προηγούμενη εβδομάδα. Άλλα και η μαμά σκέφτηκε ότι σήμερα σαν να μοιάζει πολύ μεγαλύτερη αυτή η φασολιά. Ξεροκατάπιε, μήπως θα ήταν καλύτερο να καθυστερούσε έναν χρόνο ακόμα να τον στείλει;

Η μαμά έσκυψε προς τον Τζακ, του ίσιωσε το μπλουζάκι για μια ακόμα φορά, τον χτύπησε φιλικά στον ώμο και του χαμογέλασε. Υποσχέθηκε ότι θα έμενε για λίγο και θα τον κοιτούσε καθώς εκείνος σκαρφάλωνε στην γιγάντια φασολιά.

Ο Τζακ δεν είπε λέξη, προχώρησε μπροστά, άρπαξε το πιο χαμηλό μίσχο και τραβώντας τον απαλά ανέβηκε ως το πρώτο φυλλαράκι.

Σταμάτησε μια στιγμή για να βρει την ισορροπία του και έπειτα σκαρφάλωσε πιο θαρρετά στο δεύτερο φύλλο και μετά στο τρίτο και πολύ σύντομα είχε εξαφανιστεί ανάμεσα στα φύλλα και τους μίσχους της γιγάντιας φασολιάς χωρίς να γυρίσει να ρίξει ούτε μια ματιά στην μαμά του.

Η μαμά στάθηκε μόνη πια στις ρίζες της γιγάντιας φασολιάς, με τα μάτια καρφωμένα στο σημείο που ο μικρός Τζακ είχε εξαφανιστεί.

Προσπαθούσε να διακρίνει κάποιον θόρυβο, ανεπαισθητο ήχο ή κάποια κίνηση ως σημάδι για το που να βρισκόταν ο μικρός Τζακ, αλλά μάταια.

«Κάποιες φορές» , σκέφτηκε η μαμά, «είναι πιο δύσκολο να είσαι αυτός που αποχαιρέτα παρά αυτός που ανεβαίνει στην φασολιά» Αναρωτήθηκε πώς να τα πήγαινε τώρα ο Τζακ; Άραγε του λείπει καθόλου; Πώς να συμπεριφέρεται; Ο μεγάλος γίγαντας θα καταλάβει ότι τα μικρά αγόρια καμιά φορά συμπεριφέρονται ανόητα όταν νιώθουν άβολα και αμήχανα;

Λίγο έλλειψε να αρχίσει να σκαρφαλώνει και η ίδια πάνω στην φασολιά και να κρυφτεί πίσω από τα φύλλα για να κρυφοκοιτάξει πως τα πήγαινε ο Τζακ. «Όχι, καλύτερα να μην το κάνω. Τι θα γίνει εάν με δει;» Ήξερε καλά πως ο Τζακ ήταν αρκετά μεγάλος για να τα καταφέρει μόνος του. Υπενθύμισε στον εαυτό της, πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες γιγάντιες φασολιές, την είχε η ίδια διαλέξει προσεχτικά μετά από μεγάλη έρευνα εξάλλου, ειχε άριστες συστάσεις για τον μεγάλο Γίγαντα, είναι πολύ ευγενικός κι έχει όλα τα απαραίτητα προσόντα.

« Ε..να, δεν είναι τόσο ότι ανησυχώ για τον Τζακ» σκέφτηκε καθώς έτριβε αμήχανα τον λαιμό της, «είναι ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα, και θα μου λείπει»

Η μητέρα του Τζακ γύρισε για να φύγει και σκέφτηκε.

« Ο Τζακ μου θα σκαρφαλώσει και άλλες, πολλές και μεγαλύτερες φασολιές στην ζωή του, σήμερα είναι η μέρα που άρχισε να εξασκείται για όλες τις μελλοντικές γιγάντιες φασολιές . Όσο για μένα, σήμερα είναι η μέρα που κι εγώ άρχισα να εξασκούμαι για κάτι νέο … να τον ενθαρρύνω καθώς τον αποχαιρετώ»

"Οι σκέψεις στις ρίζες μιας γιγάντιας φασολιάς" ειναι αφιερωμενο σε όλες τις μητερες που τα παιδιά τους ξεκινούν τον παιδικό σταθμό στα Πρωτοβαδίσματα μας , ή το δημοτικό, ή το γυμνασιο, ή το Λύκειο, ή το Πανεπιστήμιο.....